تعیین الگوی ارزیابی و اولویت بندی پروژه های نیروگاه های خورشیدی فتوولتاییک با رویکرد تحلیل ارزش

همزمان با توسعه بکارگیری سیستم های فتوولتاییک برای تولید انرژی الکتریکی، بهره گیری از روش های جدید ارزیابی پروژه های بخش انرژی، موضوعی ضروری و غیر قابل اجتناب می باشد. چرا که این پروژه ها و نیروگاه ها از پیچیدگی بالایی برخوردار بوده و متغیرهای تاثیر گذار بر آن ها فراتر از پروژه های متعارف می باشند. در چنین شرایطی، تمرکز بر روش های سنتی ارزیابی پروژه حوزه نیرو ( انرژی الکتریکی) که بیشتر بر فاکتور های هزینه ای تمرکز دارند جوابگوی سنجش کامل این پروژه ها نمی باشد. از این رو روش مهندسی ارزش که اثر بخشی آن در ارزیابی انواع پروژه ها به اثبات رسیده است انتخاب و بکار گرفته شد. هدف اصلی این تحقیق ارزیابی و اولویت بندی پروژه های فتوولتاییک از منظر تحلیل ارزش می باشد. روش تحقیق بکار رفته، شامل بررسی دقیق ادبیات تحقیق، طراحی پرسشنامه و استفاده از مصاحبه های نیمه ساختار یافته می باشد. جامعه آماری تحقیق، کارشناسان سازمان انرژی های نو ایران (سانا) می باشد. بر اساس نتایج تحقیق پنج پروژه قابل تعریف (از منظر امکان سنجی) در کشور شناسایی شد، با تعیین نه معیار اصلی سنجش این پروژه ها ارزیابی آن ها در دستور کار قرار گرفت، بر اساس محاسبه امتیاز هر یک از انواع پروژه های فتوولتاییک ( با بهره گیری از معیار های ارزیابی و تحلیل ارزش)، اجرای سیستم های فتوولتاییک برای منازل مسکونی بیشترین امتیاز را به خود اختصاص داده، همچنین سیستم های فتوولتاییک با کاربری عمومی با اختلاف کمی نسب به پروژه گروه اول، اولویت دوم را کسب نمود. سایر گروه ها از نظر امتیاز پروژه به ترتیب شامل، اجرای سیستم های فتوولتاییک برای مراکز صنعتی، اجرای سیستم های فتوولتاییک برای مناطق دور افتاده و اجرای سیستم های فتوولتاییک در مقیاس بزرگ در یک سایت، طبقه بندی گردید. پس از بررسی و تحلیل اطلاعات و داده های جمع آوری شده ، مشخص گردید که اجرای سیستم های فتوولتاییک برای منازل مسکونی و مراکز عمومی به صورت مشترک مناسب ترین گزینه در شرایط حاضر کشور می باشد.